1 op de 20 vrouwen heeft PMDD, premenstrual dysphoric disorder. Dit is een cyclische, op hormonen gebaseerde aandoening, met symptomen die voorkomen tijdens de premenstruele fase (ook wel luteale fase genoemd) van de menstruatiecyclus. Deze fase duurt gemiddeld vanaf de eisprong tot het begin van de menstruatie.
Hoewel PMDD direct gerelateerd is aan de menstruele cyclus, is het geen hormonale disbalans. PMDD is een heftige negatieve reactie op het natuurlijke stijgen en dalen van oestrogeen en progesteron. De enige manier om PMDD te diagnosticeren is door minstens 2 cycli je klachten dagelijks bij te houden.
symptomen van PMDD kunnen er bijvoorbeeld uitzien als:
- Stemmingswisselingen/emotionele veranderingen (bijv. plotseling verdrietig of huilerig, gevoeligheid voor afwijzing).
- Prikkelbaarheid, woede of toegenomen innerlijke conflicten.
- Depressieve stemming, gevoelens van hopeloosheid, zich waardeloos of schuldig voelen.
- Angst, spanning of gevoelens van opgefokt of gespannen zijn.
- Verminderde interesse in gebruikelijke activiteiten (bijv. werk, school, vrienden, hobby's).
- Moeite met concentreren, focussen of denken; hersenmist.
- Vermoeidheid of weinig energie.
- Veranderingen in eetlust, hunkeren naar voedsel, te veel eten of eetaanvallen.
-
Hypersomnia (overmatige slaperigheid) of slapeloosheid
(moeite met in slaap vallen of in slaap blijven) - Overweldigd of onbeheerst voelen.
- Lichamelijke symptomen zoals gevoelige borsten of zwelling, gewrichts- of spierpijn, opgeblazen gevoel of gewichtstoename
Heb je na het bijhouden van 2 cycli het idee dat jij wellicht PMDD hebt, ga niet zonder afspraak met je arts zelf behandelingen aan. Maak het bespreekbaar met je arts, die kan jou namelijk vervolgens verder helpen in het traject en helpen bij het maken van vervolgstappen.
het verhaal van Heidi
Ik ben Heidi en tot 5 jaar geleden had ik nog nooit van pmdd gehoord, maar toen ik erover las vielen er voor mij puzzelstukjes in elkaar. Ik was niet ‘gek’ en waar ik last van had, had gewoon een naam.
Ik heb gehuild en hoe raar het ook klinkt, ik was blij dat ik nu wist waar ik vanaf mijn puberteit al last van had. Vanaf mijn puberteit was ik het onzekere, gevoelige meisje die vaak met zichzelf overhoop lag, zo stond ik bekend en zo ging ik mijzelf ook zien. Dat deed veel met mijn eigenwaarde, want ik was anders.
Ik werd van psycholoog naar psycholoog gestuurd om erachter te komen waar ik nu last van had. Niemand die ooit aan mijn hormonen heeft gedacht.Ik weet dat ik toen al aangaf dat ik mij op het ene moment heel slecht kon voelen, om mij vervolgens een paar dagen later weer goed te voelen. Als ik mij zo slecht voelde was ik een onzeker meisje, die zichzelf niets waard voelde, veel moest huilen en vaak de dood als uitweg zag, omdat ik mij zo intens slecht voelde. Alles om mij heen voelde zwart en ik voelde mij heel alleen. Wat zou het voor iemand uitmaken als ik er niet meer zou zijn, niemand zou mij missen. Terwijl ik die week daarop weer een vrolijk, spontaan en opgewekt persoon was, die het leven weer zag zitten.
Op mijn 23e raakte ik zwanger en tijdens mijn zwangerschap heb ik mij nog nooit zo goed gevoeld, heel stabiel. Maar na mijn zwangerschap belandde ik in een zware postnatale depressie met veel angst, paniek en een diep zwart gat. Ik ben toen begonnen met AD, deze gebruik ik nog steeds, mijn zoon wordt 22. Na anderhalf jaar krabbelde ik weer op. Maar het ging mij toentertijd wel opvallen dat ik vanaf mijn eisprong tot aan mijn menstruatie elke maand weer veranderde in een onzekere, angstige, emotionele vrouw die het leven vaak niet meer zag zitten. Alle emoties kwamen keihard binnen en haalde mij emotioneel helemaal onderuit. Om vervolgens vanaf dag 2 van mijn menstruatie weer helemaal op te klaren.
Ook had ik lichamelijke klachten zoals enorme vermoeidheid en zware hoofdpijnen, ook deze verdwenen op de tweede dag van mijn menstruatie.
5 jaar geleden kwam ik in de perimenopauze terecht en waren de klachten bijna de gehele maand aanwezig, op een paar dagen na. Toen ben ik gaan zoeken waar mijn klachten, waarvan ik inmiddels wel wist dat ze hormonaal waren, toch vandaan kwamen. Ik kwam op Facebook op de besloten groep van pmddnederland.nl terecht. Daar las ik zoveel herkenning en werd het voor mij duidelijk waar ik al bijna 30 jaar last van had. Meerdere behandelingen geprobeerd zoals de Zoely, Yasmin en later ook de chemische overgang. Helaas reageerde mijn lijf daar ook heel heftig op en lukte mij het niet om het vol te houden.
Inmiddels ben ik begonnen met bio-identieke hormoontherapie, dat gaat gelukkig goed maar ik ben nog niet klachtenvrij. Het is nog zoeken naar de juiste dosering. Ik hoop dat ik met mijn verhaal veel vrouwen kan bereiken die met dit soort klachten te maken hebben. Je bent niet alleen, er is hulp en er zijn veel vrouwen die weten wat je doormaakt.
Kijk eens op pmddnederland.nl voor veel informatie over dit onderwerp.
Liefs Heidi
 Dit artikel is geschreven door medewerkers van PMDD Nederland. PMDD Nederland werkt aan bewustwording, erkenning en ondersteuning rondom Premenstrueel Dysfore Stoornis (PMDD) in Nederland. Ze doorbreken stigma’s en bieden kennis om vrouwen met PMDD te helpen, met als doel betere zorg en begrip voor deze aandoening. De organisatie, opgericht door ervaringsdeskundigen, maakt PMDD bespreekbaar binnen de samenleving. Voor het blog hebben ze Heidi gevraagd om haar verhaal over het leven met PMDD te delen. Dit geeft waardevolle inzichten en meer begrip voor mensen met PMDD.
Bekijk de website van PMDD Nederland voor meer informatie. |
